شنبه 87 دی 7 , ساعت 11:6 عصر
سلام
دوست یک نعمت است ، گاهی اینقدر این نعمت در دسترس است که یادمان میرود شکر این نعمت را به جا بیاوریم و و قتی از یک دوست دور می شویم تازه به ارزش او پی می بریم واندازه اش دستمان میاد... این دوستان عام بودند
اما یک دوستان خاصی هستند که هیچ وقت رفتنشان فراموش نمی شود و یک تکه از ادم را با خودشان می برند ... تکه ایی که فقط متعلق به خودشان است و هیچ کس نمی تواند پرش کند ... اسمش را گذاشتم خلاء
تکه ایی که در درونت گم شده نیست شده و جایش را خالی می بینی ... این غم نبودن یک درد است ولی یک حس شیرین هم هست که نمی گذارد هیچ وقت آن دوست را فراموش کنی ...
خدا همه دوستان را حفظ کند به خصوص دوست خلائی من را ... آمین
نوشته شده توسط نیره | نظرات دیگران [ نظر]
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
